Minsan, hindi natin napapansin, nagbabago na pala ang paligid. Hindi lang natin namamalayan kasi masyado tayong busy sa mga ginagawa natin. Sa sobrang busy natin, hindi natin namamalayang, pati mga kaibigan natin, nagbabago na. Maybe the friendship is still there but the strong bond that is holding you together is slowly weakening. Unti-unti, nagiging less priority na natin sila or nila tayo. Sa paglipas ng panahon, nati-take for granted na ninyo ang isa`t isa. Until you go back to as normal friends, to ordinary acquaintance and worst, to strangers. Parang rubber band na habang hinihila mo palayo, napuputol. Once na naputol, hinding-hindi mo na maibabalik sa dati.
As time passes by, may mga makikilala tayong bagong kaibigan na mas higit na nakakapalagayan natin ng loob, higit na nakakaaliw, at higit na nakakasabayan natin ng trip. But, don`t forget, walang permanenti sa mundo. Hindi habang-buhay masaya kayo at andyan sila para sa iyo. Minsan, those friends are just there during good times but not in bad times. Hindi kaibigan ang tawag sa kanila--BARKADA o KA-TROPA. At the end of the day, ang unang taong makakapitan mo sa oras ng iyong pangangailangan at pag-iisa ay iyong mga taong minsang naging KAIBIGAN mo at nagpapahalaga sa iyo. Sila iyong mga taong hindi ka iiwan kahit iwan mo pa sila; hindi ka kakalimutan, kahit kinalimutan mo na sila; at hindi ka tatalikuran kahit tinalikuran mo na sila.
Let`s all value every friend we have. Kahit anong mangyari, sila pa rin ang mga KAIBIGAN natin.
No comments:
Post a Comment